Varen varen...

Karin vertelt:
Om half 8 staat het ontbijt klaar, om 8 uur willen we vertrekken.

Onze huisjes grenzen aan het strand en Ire pikt ons aan dat strand met de dhow op.

Een dhow is een traditionele Tanzaniaanse zeilboot en dit exemplaar is een flinke van 14 meter lang met één zeil. De boot is 3 jaar oud.

Nadat we gisteren Ire uit hebben gehoord of het toch echt wel veilig is om met zo'n boot de zee over te steken, stappen we nu met een gerust hart aan boord. We moeten een klein stukje het water in lopen om aan boord te komen en al onze bagage moet natuurlijk mee.

In het midden van de dhow wordt alle bagage verzamelt en in een groot zeil ingepakt. De bemanning van de boot bestaat uit Ire en nog twee andere mannen.

Het weer is prachtig, nu al een strak blauwe hemel en volop zon! Dat is dus al meegenomen. Samen met Ire hijsen wij dames het zeil en we kunnen gaan!

De zee is vrij rustig en al snel blijkt dat het niet hard genoeg waait om alleen op de zeil te kunnen varen dus de motor wordt gestart om zachtjes bij te dragen.

Het is heerlijk op het bootje! Er is een afdakje waar bovenop een heerlijke loungehoek is gecreëerd....zalig! We kruipen dan ook al snel bovenop het dak om van het zonnetje en het geluid van het water te genieten.

Op een gegeven moment worden we geroepen omdat er een dolfijn is gezien. En ja hoor, vlakbij de boot zien we niet een, maar drie dolfijnen boven het water uit komen. Gaaf zeg. Daarna laten de beesten zich echter niet meer zien.

Om een uur of 12 begint Ire de lunch voor te bereiden en een half uurtje later genieten we van een eerder geroosterd visje, een soort pannekoek, allerlei soorten rauwkost en een hele schaal vol vers fruit. Lekker!

Nog een uurtje verder gooien we het anker uit vlakbij een privé-eiland waar we kunnen gaan snorkelen. Het water is hier echt zo mooi helder, verschillende kleuren blauw en groen water, zo mooi! Echt heel veel vissen zien we niet, maar koraal en zeesterren des te meer. Af en toe voelen we wat prikken op onze huid maar we denken dat het van het zoute water komt. Later zegt Eric dat hij een soort kwalletjes heeft zien rondzwemmen, bijna onzichtbaar maar goed, het verklaart wel het prikkende gevoel. Niet van het zoute water dus.

Wanneer we uitgesnorkelt zijn varen we verder naar Prison eiland. Daar leggen we aan en gaan het eiland op om de reuze schildpadden te bekijken die daar sinds 1919 wonen en overgebracht zijn vanuit de Sychellen. Er leven inmiddels een stuk of honderd van die joekels hier op Prison eiland, waarvan de oudste die we zien 178 jaar is. We kunnen tussen de schildpadden door lopen en de beesten vinden het heerlijk om geaaid te worden. Sommige zoeken je zelfs op om geaaid te worden of komen recht overeind wanneer je ze kroelt. Zo grappig.

We verlaten het eilandje een klein uurtje later. We moeten nog 20 minuten varen voordat we bij Stone town, Zanzibar aankomen. De boot vaart ook hier tot op het strand en we worden met bagage en al naar een busje gebracht dat op ons staat te wachten.

Allemaal keurig geregeld door Brenda. Zanzibar staat bekend om de kruiden en we ruiken hier meteen allerlei lekkere geurtjes overal vandaan. Het busje rijdt door allerlei supersmalle straatjes en brengt ons zo dicht mogelijk bij het House of spices, waar we overnachten.

Het laatste stukje moeten we wel lopen, want hier wordt het echt te smal voor het busje. De gastvrouw kijkt even op van onze komst want er blijkt geen reservering te zijn. Gelukkig is de eerste verdieping met 4 slaapkamers wel helemaal vrij, dus we kunnen er wel terecht. De hele verdieping met 3 badkamers, 4 slaapkamers en een gezamelijke ruimte is voor ons.

De kamers zijn geweldig mooi ingericht in orientaalse stijl. Heel kleurrijk en vol met oosterse accesoires. Puck slaapt in de enige eenpersoons kamer nadat ze gezien heeft dat het een groot hemelbed heeft met goud gekleurd beddegoed.

We gaan snel allemaal even douchen en bij komen van deze dag in de bar die zich op de etage boven ons bevindt. Ook hier dezelfde stijl inrichting.

Om 5 uur staat Ire beneden om met ons mee te lopen door het stadje. We willen een beetje shoppen omdat we daar tot nu toe nog geen gelegenheid en mogelijkheid toe hebben gehad. We worden bij alle winkeltjes binnengevraagd maar overal zien we dezelfde spulletjes staan. Houtsnijwerken, schilderijtjes, armbandjes en sjaaltjes of omslagdoeken. We houden
het al snel voor gezien met shoppen.

We lopen nog wat verder door de smalle straatjes en komen dan bij een hotel waar we naar binnen gaan. Op het dak is een groot terras met gezellige zitjes en we treffen het...het is happy hour! :-)

We zien vanaf hier heel goed de zonsondergang, met prachtige kleuren. Ire zit er ook nog steeds bij maar nadat we hebben gezegd dat we de weg zelf wel terug kunnen vinden vertrekt hij.

Na de nodige drankjes achter onze kiezen te hebben gegooid vertrekken we en ja, we lopen zo recht naar het House of Spices terug. We hebben in het restaurant boven een tafel voor 20.00 uur besproken en we rammelen ondertussen van de honger.

We bestellen pizza's, die superlekker zijn, en de rest spare-ribs met vers gesneden frietjes en bbq saus, ook heerlijk. Toetje op en dan één trap afdalen naar onze verdieping.

Nog een potje kaarten met de meiden en verslag schrijven en dan duiken we rond 11 uur ons bed in.