Springen met de Masaai

Karin vertelt:
Om 7 uur hebben we afgesproken te ontbijten. Het alarm op mijn telefoon had ik gezet maar om 10 voor 7 word ik wakker en bedenk dat het toch al wel erg licht is. Meteen schiet ik overeind...kijk op mijn telefoon maar daar vakt niets te zien. Batterij leeg! Geen alarm dus. Snel de meiden een paar tenten verderop wakkee gemaakt en om 5 over 7 (!) zitten we aan tafel. Beetje karig ontbijt, koffie of warme chocomel of thee, toast wat we kunnen besmeren met jam of Afrikaanse honing en eieren. Afijn, we zijn teveel verwend al.

Om goed half 8 verlaten we het kamp, waar we de afgelopen nacht de enige gasten waren en we verder ontzettend lief bediend zijn door Jasper en zijn personeel.

We maken nog een gamedrive in de Serengeti, die we moeten doorkruisen om naar onze volgende bestemming te gaan. Dat wordt de Ngorogoro krater.

In de Serengeti zien we dan het dier wat onze Big Five compleet maakt! Edson heeft op zijn bakkie gehoord dat er iets interessants te zien is in het park. En aan de hoeveelheid jeeps te zien is het wel héél interessant! En ja hoor.... In een boom ligt een luipaard heerlijk te relaxen! Wat een beest zeg. Prachtig! En wat ontzettend gaaf dat we deze nu ook gezien hebben. Na een beetje dringen hebben we een mooi plekje veroverd waarvandaan we foto's kunnen maken. En dan weer verder. We spotte nog een paar leeuwen en verder van alles wat we al veel gezien hebben.

Rond 12 uur verlaten we het Serengeti park. Naar de Ngorogoro krater is het anderhalf uurtje rijden. Net voorbij de Serengeti zien we veel dorpjes van de Masaai. We willen graag een dorpje bezoeken en dat kan heel makkelijk geregeld worden. Langs de weg staan bij elk dorpje wel een paar van de bewoners om je hun dorp in te leiden. Een van de eerste paden slaan we in om een dorpje te bezoeken.

We worden verwelkomt door een jongeman, die meteen om 10 dollar pp vraagt. Big business hier!

Meteen stromen de bewoners uit hun dorp om in twee groepen, de mannen en de vrouwen, apart, een welkom-dans en lied op te dragen. We blijven nog een beetje schuchter toe kijken, het is toch wel een beetje spannend! Na dit warme welkom mogen we het dorpje in. We mogen zoveel foto's maken als we willen, dat zal wel bij de prijs inbegrepen zitten. Hier wordt het traditionele spring ritueel uitgevoerd en nadat Frank als eerst met de mannen mee springt, gaat Pleun heel stoer met de vrouwen mee springen. Ook hier weer huisjes in cirkelvorm opgesteld met in het midden een centraal plein, waar een hele grote waterreservoir staat en waar de kudde normaal staat. Op dit plein rondom houten hekjes waar allerlei sieraden, gemaakt van kralen en stukjes koeienhoorn, aan hangen.

De zoon van het stamhoofd, Paolo, neemt het woord over. Hij spreekt goed engels en vertelt over het leven in de stam. Het bestaat uit 120 mensen, en datzijn 3 families. De vrouwen zorgen voor de kinderen, voor het huishouden, verzamelen hout om op te koken, verbouwen grond, zij doen eigenlijk al het werk in en om het dorp terwijl de mannen jagen en voor de kudde zorgen. Wanneer er niet genoeg water en gras meer isvoor het vee, verplaatsen alle bewoners zich naar een andere plek waar dat wel is. Ze hebben dus eigenlijk twee dorpjes. De hutjes zijn opgebouwd uit lange takken die bekleed worden met stukken huid van de dieren en met stro. Als het geregend heeft maken ze van het losse zand een soort klei wat ze in plakaten over het stro smeren, zodat de hutjes waterdicht worden. In zo'n hutje slapen gemiddeld vijf mensen. De vrouwen met de kinderen, de mannen slapen buiten bij het vee, ter bescherming van het vee.

We worden dan uitgenodigd een hutje binnen te gaan. We moeten er diepgebogen inlopen, want staan is er in zo'n hutje niet bij. Binnen zijn twee plekjes met "bedden", takken met daarop plastic enstukken huid. Niet echt comfortabel zou ik denken. Een heel kleine ruimte met in het midden een vuurtje waarop een pan met een of ander prutje staat te borrelen. O mijn hemel, als we dát maar niet hoeven te proeven! Paolo vertelt nog wat over de leefgewoontes, allemaal erg interessant. Zo vertelt hij oa dat wanneer een Masaai jongen rond de 17 jaar is, er een besnijdenis ritueel plaats vind. Daarna wordt hij uit het dorp verbannen en moet hij in de wildernis zien te overleven. Na enkele maanden, als hij heeft bewezen dat hij dat kan, keert hij terug en wordt hij Masaai krijger. Onderweg zien we later ook enkele jonge mannen, met een masker en geheel in zwart gehuld, staan die nu moeten gaan bewijzen echte mannen te zijn.

Nadat we weer het hutje uitgekropen zijnlopen we langs de rekken met sieraden die de vrouwen van het dorp gemaakt hebben en verkopen. De meiden zoeken armbandjes uit en voordat we verder gaan zal er een mooie prijs afgesproken worden. De Masaai vrouw van wie de uitgekozen armbandjes zijn loopt achter ons aan en in overleg met Paolo vraagt ze 70 euro. Pardon?? Dat dachten wij niet, dat is echt te belachelijk! Onderhandelen haalt niets uit merken we en we geven de sieraden terug.

We gaan 50 meter het dorpje uit waar onder een boom een hoop kleine kindjes zitten. De school. Een Masaai vrouw leert de kinderen Swahilie en Engels met behulp van een klein schoolbordje. De kindjes zitten op stukken boom, allemaal zwart van het vuil en stof, snotneusjes, vieze oude kleren en met grote ogen ons aankijkend. De juf begint een liedje te zingen en alle kindjes zingen mee. Zo aandoenlijk. Voordat we weer teruglopen stopt Eric nog een donatie in de tip-box naast het schoolbord. Dit was het einde van de rondleiding en we lopen naar de Jeep. Dan begint Paolo over de armbandjes. Voor 5 dollar koopt Puck dan alsnog haar armbandje, de rest laten we achter.

We gaan weer verder op reis, naar de Ngorogoro krater. De ingang ligt op 2600 meter en we hebben dan ook een geweldig mooi uitzicht. We dalen de krater af tot 1200 meter, het vlakke gedeelte. De krater is ontstaan doordat 3 miljoen jaar geleden een vulkaan die zo hoog was als de kilimanjaro is ontploft en zodanig is ingestort waardoor er nu deze krater is ontstaan. Er leven nu 30.000 dieren in deze krater, waaronder zebra's, gnoe's, flamingo's, buffels en leeuwen. Een uurtje nadat Willem zegt dat hij nu nog een mannetjesleeuw wil zien, wordt hij hier op zijn wenken bediend! In het gras ligt een volwassen exemplaar, door Frank gespot. Wat een beest zeg, met prachtige manen. En uit het gras langs het water komt er nog een gelopen. Hoogstwaarschijnlijk zijn het broertjes, omdat je nooit twee mannetjes exemplaren bij elkaar ziet mits het broers zijn. Echt gaaf!

We gaan naar een picknickplek in het park om de inhoud van onze lunchbox op te eten. Een flink stuk kip, wat achteraf geen kip bleek te zijn maar een of ander groot soort lokale kalkoen, broodje, banaan, sinasappel, pakje mangosap en een hardgekookt ei. Lunchboxjes leeg, weer verder op pad langs de zebra's, gnoe's en buffels. In het zout water meer in de krater zien we een hele grote groep flamingo's, maar er hangt zoveel stof boven het water, kunnen we het helaas niet echt goed bekijken. Verderop komen we weer een aantal olifanten tegen en zien we in het gras twee zwarte neushoorns liggen. Nu hebben we dus ook op één dag de Big Five gezien!

We rijden dan richting de lodge en rond 17.15 uur komen we daar aan. Een prachtig complex, met hele mooie huisjes en bungalowtjes. We worden naar ons verblijf gebracht en we weten niet wat we zien. Wij verblijven met z'n vijven in een ontzettend groot huis, met grote woonkamer met open haard, een keuken, twee badkamers en twee grote slaapkamers met daarin 5 twijfelaar-bedden. Wow, da's weer eens wat anders. Eric en Willem hebben ook een heel leuk huisje, dus tevreden gezichten alom. We hebben hier ook een zwembad en na zo'n stoffige safari is de behoefte aan een frisse duik dan ook groot. Meegenomen is dat het bad aan de bar grenst.

Om half 8 hebben we besproken voor een diner-buffet en voor de meiden lekkere frietjes en broodje hamburger besteld. Het smaakt allemaal goed! Na het eten vertrekken de meiden richting bed en wij richting bar. Om een uur of 10 kan Eric z'n ogen bijna niet meer open houden. Het is iedere dag vroeg op en hurry-up, dus nu alweer hoogste tijd om te slapen.