The End

Eric vertelt:
Als we om een uur of acht weer allemaal wakker zijn en richting restaurant gaan, is de sfeer al wat bedompt. Allereerst weten we dat vandaag onze wegen zullen scheiden en dat de Kokkies vanmiddag alvast aan de lange thuisreis zullen beginnen.

Dan is er het vreselijke nieuws van het ongeluk met de veerdienst van Dar es Salaam naar Zanzibar waarbij volgens de berichten toch wel meer dan honderd slachtoffers zijn gevallen. We beseffen ons dat dit met hetzelfde gemak ons had kunnen overkomen en dan besef je toch wel weer dat het eigenlijk helemaal niet zo vanzelfsprekend is als waar we van uitgaan dat deze reis ook weer uitermate geweldig was en geheel zonder incidenten is verlopen, het had echt niet beter gekund!

Met dat besef bij ons allen durven we dan ook niet echt heel veel te zeuren over het feit dat het niet echt een heel zonnige dag is. Maar toch...

De Kokkies zetten al hun spullen en een schoon setje kleren in onze kamer, omdat ze om 10 uur moeten uitchecken en pas om half vier zullen worden opgehaald.

We lammen een beetje door de ochtend heen, bij het zwembad, zo nu en dan schuilen voor een bui, en weer terug op de bedjes tot de Kokkies om een uur of 1 toch zolangzamerhand een voor een gaan douchen en omkleden voor de reis naar Nairobi.

Om twee uur gaan we gezamelijk lunchen, daarna even afrekenen en dan is het busje alweer gearriveerd.

We spreken af met de driver dat hij ons morgen om dezelfde tijd komt halen omdat wij morgen om half 7 naar Dar es Salaam vliegen en met een hopelijk korte overstap door vliegen naar Amsterdam waar we als het allemaal volgens plan verloopt, Zaterdagochtend om 7 uur zullen landen.

En daar gaan ze dan, op naar het vliegveld, ons achterlatend... We hebben het er alletwee best even moeilijk mee en zetten het dan ook maar op een zuipen, het is toch nog steeds een beetje kwakkelweer, wat moet je anders?

Al snel hebben we het dan ook alweer over onze tevredenheid en dat het een geweldige en bijzondere reis was, zo fijn met elkaar en waar we het nog lang over zullen hebben, en nogmaals, dankbaar dat alles heel voorspoedig is verlopen. Het was weer super!!!

Over zeewier en zee-egels

Frank vertelt:
Ontwaken in een geweldige lokatie als Shunsine Hotel is natuurlijk een belevenis op zich (maar niet heus).

Om 5 uur begint de plaatselijke Iman met zijn ochtendgebed en zingt de hele zooi wakker (uitgezonderd kinderen). Probeer weer in te slapen maar een fikse regenbui weerhoudt mij daar van. Toch nog ingedommeld en om 8 uur staan we op.

Samen met Karin, Eric en Willem beginnen we de dag met een kop echte koffie (heerlijk) en het nieuws van de dag via internet. Het is fijn om een tijd niet verbonden te zijn met de buitenwereld maar ook wel prettig om weer op de hoogte te zijn van wat er in de wereld gebeurt.

Daarna met de kids ontbeten. Ook hier weer fruit en een eitje.

In Matemwe is de zee bij eb erg ver (circa 150 mtr) weg getrokken waar op een einde een zandbank is ontstaan. Hierdoor blijft er op het tussenstuk een laag zeewater staan waarin de plaatselijke bevolking zeewier kweekt (stekjes aan een touw tussen twee stokken). We willen naar de branding lopen en halen waterschoentjes bij de receptie omdat er zee egels liggen.

Nou dat blijkt!!! We zijn 45 min bezig om stap voor stap de egels te ontwijken. Het stikt er van! Ondertussen zien we een aantal vrouwen zeewier opknopen. Men laat het drogen en het wordt gebruikt voor zeep en medicijnen. Ook was er een jongen met duikbril en een soort harpoen onder water aan het vissen.

We zagen twee geweldig mooie zeesterren met oranje en rode strepen en punten. Voor de foto heb ik ze met gevaar voor eigen leven (zijn ze giftig?) opgetild. Het resultaat mag er zijn. Niet normaal hoe mooi.

Uiteindelijk aangekomen bij de branding zoeken we schelpjes samen met een meisje uit het dorp. Wij voor de lol maar zij voor haar levensonderhoud. We helpen haar door een paar schelpen aan haar te geven.

Daarna weer terug door het zee egel mijnenveld. Schade: een aantal stekels in de voet van Karin en Eric.

's Middags genoten van een heerlijke lunch (sandwich kip/kaas/tomaat en chickenfingers) en daarna plat aan het zwembad.

De meiden nemen regelmatig een plons in het bad waardoor de rust enigzins wordt verstoord. Maar dat hoort erbij.

Als het vloed is duiken we met z'n allen in de golven (dit ondanks de grote hoeveelheden zeewier).

Om half 6 gaan we douchen zodat we weer fris aan het diner kunnen aanschuiven. Ook dit is weer heerlijk (zelf gemaakte kipburger, kip/aardappel pannetje en spagettie voor Puck). Hierna gaat Puck weer lekker slapen en wordt er nog een spelletje gepest.

Ook de rest duikt op tijd zijn bedje in na weer een geweldige ("vermoeiende") dag.

Gezonde start

Final destination

Op naar ons laatste stekkie

Willem vertelt:
Vandaag worden we om 0930 opgehaald om naar alweer ons laatste adresje gebracht te worden. Na een klein uurtje reiden komen wij aan bij sunshine hotel. De dichte poort met daarachter rieten daken beloofd veel goeds. Iedere keer weer een verassing van wat we aan zullen treffen. En jawel hoor een afsluiting in stijl. De poort werd geopend en de welkom drankjes stonden alweer klaar. De kamers waren nog niet gereed dus zijn wij alvast bij het zwembad gaan liggen. Het resort is werkelijk waar prachtig. Het is letterlijk rondom de natuur gebouwd. Palmbomen staan midden in het restaurant en het dak is er omheen gebouwd. Dit is ook zo bij de verschillende bungalows. Tevens zijn er twee kleine zwembadjes. Heerlijk om in af te koelen.

En ja hoor eindelijk ook Wifi aanwezig. Lange tijd geen gebruik van kunnen maken, maar dan nu toch echt even alle mail/app's en nieuws binnen halen. Ook niet geheel onbelangrijk wij, Eric en , onze terugreis geregeld. De boot blijkt net zo duur te zijn als een last minute vliegticket van Zanzibar naar Dar es Salam, dus die worden direct geboekt. Scheelt een hoop tijd en bovenal een hoop gedoe. Van de vorige keer weten wij nog dat de veerboot niet echt luxe is en de aankomst in Dar el Salaam haven is helemaal verschrikkelijk. Nee alles goed, we gaan fijn met het vliegtuig.

Al snel word ons medegedeeld dat de kamers gereed zijn. Wow wat een paradijs! Een groot bed vol bloemen staat op ons allen te wachten. Een mooie patio met twee heerlijke stoelen en een grote badkamer met heerlijk warme douche. Echt een afsluiting in styl.

Aan de heerlijke lunch worden de eerste foto's en verhalen geupload op onze blog en hebben we allemaal alweer contact gehad met de vriendinnekes vriendjes en familie thuis. Euforisch worden de reacties opgelezen en beleven we de reis nogmaals met zijn allen over. Na een heerlijk wijntje en biertje uitbuiken bij het zwembad. Wat is het leven toch mooi!!!!!

Na warme douches, lekker lezen en relaxen heerlijk gegeten en nog gekaart om vervolgens moe en voldaan lekker naar bedje te gaan.

Chillen op Zanzibar

Doris vertelt:
Vandaag mochten we een beetje uitslapen. EINDELIJK!!! Nouja, uitslapen... Heel erg lang was het niet maar wel tot kwart over 9. Gelijk omkleden en naar het ontbijt want dat is maar tot half tien. Een bordje fruit met een ei. Ik had alleen een boterhammetje op met een beetje jam omdat ik helemaal geen honger had maar per se iets moest eten.

Daarna weer het strand op. Er kwamen steeds meer wolken, even later regent het ook. Dat schijnt hier heel normaal te zijn. Nou ja, het is ook winter hier. Als wij in Nederland net zulke zomers hadden als hier de winters zijn, zou niemand op vakantie hoeven want een uurtje later is het weer helder en bloedheet.

Tussen de middag even lunchen. Een pizza of sandwich ging nu wel naar binnen. Nog even het strand op voor een paar uurtjes.

Dan douchen en klaarmaken voor het avondeten. Deze keer een kip van de dag, pizza, kip met kaas en bacon of garnalen met een of ander korstje. Nog even Eric geholpen met het beslissen welk programma het leukste is, want hij is de voorzitter van een jury die voor Finland moet gaan beslissen wat het leukste programma daar op tv is. Hij komt daar zelf straks ook op tv!

Ook weer een potje kaarten. Puck, Pleun en ik gaan alvast naar bed en de rest ging later.

Er is er een jarig...

Pleun vertelt:
Rond kwart over 8 wordt op onze deur geklopt. Als ik open doe beginnen papa, mama, Puck, Eric en Willem te zingen. Heel leuk! Als ze klaar zijn zegt papa dat we ik me snel moet omkleden en naar hun kamer moet komen.

Als Doris en ik klaar zijn gaan we dus naar hun kamer die is versiert met slingers en balonnen. Dan krijg ik cadeautje's! Van papa en mama mag ik een mooie ring uitzoeken, die ik voor altijd kan bewaren, en een hele mooie horloge (maar die heb ik gehad omdat ik over ben). De op schiphol gekochte lippenbalsem en nog eentje die we thuis al hadden gekocht. Van Doris en Puck een setje van 4 mininagellakjes van o.p.i. En van Puck nog een hele leuke tekening. Van Eric en Willem krijg ik de keuze uit 3 opties... Een designertas, 250 keiharde euro's om in de kroeg op te maken ( bijvoorbeeld...) of een weekendje weg. En dat is het geworden een weekendje weg met Eric en Willem, waar naartoe moet ik alleen nog bedenken!

Ook heb ik een kaartje voor het concert van Lady Gaga gehad!

Nadat ik alle cadeau's heb uitgepakt gaan we ontbijten. Eerst een bordje met lekker vers fruit en daarna een ei.

Als we klaar zijn gaan we leker op het strand liggen. Om 11 uur krijg ik te horen dat ik mee moet komen. We gaan in de loungehoek van het restaurant zitten, maar al snel krijg ik te horen dat mijn verassing nog niet klaar is. Dus nog even terug naar het stand en een uurtje later weer naar de lounge.

Papa even vragen of het deze keer wel klaar is en al snel daarna komen 3 bedienden zingend en met lepels op pannen slaand met een taart aanlopen. Ik krijg een mooi bosje met paarse bloemetjes en een heel mooi met bloemetjes en blaadjes versierde taart! Hij was echt super lekker!

Daarna maar weer terug naar het strand waar we een paar uurtjes liggen te zonnen en chillen. Rond half 4 zijn we even naar een restaurantje van de buren gegaan waar we een kleine snack op hebben. Lekkere bruschetta, calamari of humus.

Daarna is iedereen weer naar het stand gegaan en heb ik even op internet gemogen om mijn facebook en mail te checken.

Rond half 7 zijn we allemaal lekker gaan douchen en daarna gaan eten. Uiensoep of tomatensoep en daarna kip met daarin kaas en omwikkeld bacon of beef met pepersaus.

Na het eten hebben we nog even gekaart, toen gingen Doris en Puck naar bed en later gingen wij naar bed.

Zi-Za-Zanzibar!

Karin vertelt:
Vandaag kunnen we uitslapen! Tenminste, zo voelt het. We worden namelijk pas om 10 uur opgehaald door de chauffeur van het busje dat ons naar onze bestemming aan zee brengt en we kunnen tot een uur of half negen in bed blijven liggen. Maar doordat we hier in Stonetown midden in het centrum zitten en er dus heel veel geluiden zijn van passerende mensen,brommers enz. ben ik vannacht verschillende keren wakker geworden. En om 5 uur midden in de nacht het gezang vanuit de nabij gelegen moskee aan te moeten horen is niet écht fijn.

Stonetown bestaat voor 85 % uit moslims, dus dat is hier heel normaal.

Om negen uur zijn we allemaal klaar voor het ontbijt en gaan naar boven, naar het restaurant. Wij zijn hier de enige gasten aangezien het hele gastenverblijf door ons bezet wordt. We krijgen een heerlijk ontbijt van vers fruit (passievrucht,ananas,mini-banaantje,mango en watermeloen) gebakken eitjes, koffie,thee,mangosap, croissantjes, pannekoekjes en diverse soorten koekjes en cakejes. Helaas moeten we de helft laten staan omdat het veel te veel is.

De chauffeur staat intussen beneden op ons te wachten en na het afrekenen van alle genuttigde drank en eten vertrekken we naar Kendwa, naar Sunset Bungalows. Het is een uurtje rijden en we vertrekken met de zon hoog aan de hemel. Onderweg begint het echter flink te betrekken en hier en daar heeft het zelfs geregend.

Bij het complex schijnt de zon wel flink. Het is goed warm zelfs. We "droppen"alle spullen in onze bungalows, trekken bikini's of zwembroeken aan en dan is het de hoogste tijd voor Hakuna Matata, "relaxation," chillen, zonnen, niksen, lezen en genieten van zon, zee en de hagelwitte stranden op dit tropische eiland.

Ons Eric en Willem hebben hier vijf jaar geleden ook een weekje vertoefd dus die weten de weg. Het valt op dat er vooral veel jeugd is en het is gezellig druk op het strand. Tot een uurtje of zes, half zeven houden we het prima vol. Ondertussen bij het strandrestaurant lekker wat gesnackt.

Willem regelt voor ons Bananarum coctails,een soort bananen milkshake met een flinke scheut rum. Lekker hoor.

Na zonsondergang en met al een beetje gekleurd huidje verlaten we het strand om te gaan douchen. Als we allemaal klaar zijn, en dat duurt bij ons vijfjes altijd iets langer dan bij die twee mannen, gaan we naar het strand terug om te gaan eten.

Een groot deel van de tafeltjes staan op het strand dus we kunnen met de blote voeten in het zand eten. Ziet er heel gezellig uit. We hebben de kaarten weer meegenomen en in het licht van de kandelaars gaan we pesten. Echt veel honger hebben we geen van allen, we bestellen een paar pizza's die we samen delen.

Frank is vandaag een beetje gammel en vertrekt dan met de meiden naar bed. Wij blijven nog wat op het strand hangen en kletsen tot we de laatsten zijn en gaan dan ook slapen.

Varen varen...

Karin vertelt:
Om half 8 staat het ontbijt klaar, om 8 uur willen we vertrekken.

Onze huisjes grenzen aan het strand en Ire pikt ons aan dat strand met de dhow op.

Een dhow is een traditionele Tanzaniaanse zeilboot en dit exemplaar is een flinke van 14 meter lang met één zeil. De boot is 3 jaar oud.

Nadat we gisteren Ire uit hebben gehoord of het toch echt wel veilig is om met zo'n boot de zee over te steken, stappen we nu met een gerust hart aan boord. We moeten een klein stukje het water in lopen om aan boord te komen en al onze bagage moet natuurlijk mee.

In het midden van de dhow wordt alle bagage verzamelt en in een groot zeil ingepakt. De bemanning van de boot bestaat uit Ire en nog twee andere mannen.

Het weer is prachtig, nu al een strak blauwe hemel en volop zon! Dat is dus al meegenomen. Samen met Ire hijsen wij dames het zeil en we kunnen gaan!

De zee is vrij rustig en al snel blijkt dat het niet hard genoeg waait om alleen op de zeil te kunnen varen dus de motor wordt gestart om zachtjes bij te dragen.

Het is heerlijk op het bootje! Er is een afdakje waar bovenop een heerlijke loungehoek is gecreëerd....zalig! We kruipen dan ook al snel bovenop het dak om van het zonnetje en het geluid van het water te genieten.

Op een gegeven moment worden we geroepen omdat er een dolfijn is gezien. En ja hoor, vlakbij de boot zien we niet een, maar drie dolfijnen boven het water uit komen. Gaaf zeg. Daarna laten de beesten zich echter niet meer zien.

Om een uur of 12 begint Ire de lunch voor te bereiden en een half uurtje later genieten we van een eerder geroosterd visje, een soort pannekoek, allerlei soorten rauwkost en een hele schaal vol vers fruit. Lekker!

Nog een uurtje verder gooien we het anker uit vlakbij een privé-eiland waar we kunnen gaan snorkelen. Het water is hier echt zo mooi helder, verschillende kleuren blauw en groen water, zo mooi! Echt heel veel vissen zien we niet, maar koraal en zeesterren des te meer. Af en toe voelen we wat prikken op onze huid maar we denken dat het van het zoute water komt. Later zegt Eric dat hij een soort kwalletjes heeft zien rondzwemmen, bijna onzichtbaar maar goed, het verklaart wel het prikkende gevoel. Niet van het zoute water dus.

Wanneer we uitgesnorkelt zijn varen we verder naar Prison eiland. Daar leggen we aan en gaan het eiland op om de reuze schildpadden te bekijken die daar sinds 1919 wonen en overgebracht zijn vanuit de Sychellen. Er leven inmiddels een stuk of honderd van die joekels hier op Prison eiland, waarvan de oudste die we zien 178 jaar is. We kunnen tussen de schildpadden door lopen en de beesten vinden het heerlijk om geaaid te worden. Sommige zoeken je zelfs op om geaaid te worden of komen recht overeind wanneer je ze kroelt. Zo grappig.

We verlaten het eilandje een klein uurtje later. We moeten nog 20 minuten varen voordat we bij Stone town, Zanzibar aankomen. De boot vaart ook hier tot op het strand en we worden met bagage en al naar een busje gebracht dat op ons staat te wachten.

Allemaal keurig geregeld door Brenda. Zanzibar staat bekend om de kruiden en we ruiken hier meteen allerlei lekkere geurtjes overal vandaan. Het busje rijdt door allerlei supersmalle straatjes en brengt ons zo dicht mogelijk bij het House of spices, waar we overnachten.

Het laatste stukje moeten we wel lopen, want hier wordt het echt te smal voor het busje. De gastvrouw kijkt even op van onze komst want er blijkt geen reservering te zijn. Gelukkig is de eerste verdieping met 4 slaapkamers wel helemaal vrij, dus we kunnen er wel terecht. De hele verdieping met 3 badkamers, 4 slaapkamers en een gezamelijke ruimte is voor ons.

De kamers zijn geweldig mooi ingericht in orientaalse stijl. Heel kleurrijk en vol met oosterse accesoires. Puck slaapt in de enige eenpersoons kamer nadat ze gezien heeft dat het een groot hemelbed heeft met goud gekleurd beddegoed.

We gaan snel allemaal even douchen en bij komen van deze dag in de bar die zich op de etage boven ons bevindt. Ook hier dezelfde stijl inrichting.

Om 5 uur staat Ire beneden om met ons mee te lopen door het stadje. We willen een beetje shoppen omdat we daar tot nu toe nog geen gelegenheid en mogelijkheid toe hebben gehad. We worden bij alle winkeltjes binnengevraagd maar overal zien we dezelfde spulletjes staan. Houtsnijwerken, schilderijtjes, armbandjes en sjaaltjes of omslagdoeken. We houden
het al snel voor gezien met shoppen.

We lopen nog wat verder door de smalle straatjes en komen dan bij een hotel waar we naar binnen gaan. Op het dak is een groot terras met gezellige zitjes en we treffen het...het is happy hour! :-)

We zien vanaf hier heel goed de zonsondergang, met prachtige kleuren. Ire zit er ook nog steeds bij maar nadat we hebben gezegd dat we de weg zelf wel terug kunnen vinden vertrekt hij.

Na de nodige drankjes achter onze kiezen te hebben gegooid vertrekken we en ja, we lopen zo recht naar het House of Spices terug. We hebben in het restaurant boven een tafel voor 20.00 uur besproken en we rammelen ondertussen van de honger.

We bestellen pizza's, die superlekker zijn, en de rest spare-ribs met vers gesneden frietjes en bbq saus, ook heerlijk. Toetje op en dan één trap afdalen naar onze verdieping.

Nog een potje kaarten met de meiden en verslag schrijven en dan duiken we rond 11 uur ons bed in.

Roadtripping...

Puck vertelt:
Donderdag ochtend ging om 6 uur de wekker bij papa en mama . Toen papa klaar was ging hij ons wakker maken.

Om 6:30 gingen we ontbijten, we kregen vers fruit een omelet of een gebakken ei, pannekoekje en toast, en koffie, thee of warme cocholade melk.

Daarna vertrokken we 7:00 het wordt een lange reis naar Bagamoyo, 600KM. We rijden eerst langs een pinautomaat voor Tanzaniaanse shillings.

We hebben tot 17:30 in de auto gezeten. Ondertussen zijn we gaan lunchen in een restaurant, daar
hebben we kip met frietjes op, met fanta, cola en bier voor papa Willem en Eric.

In de auto hebben we gelezen een beetje geslapen en film's gekeken op de Ipad.

Toen waren we bij de Travellers Lodge in Bagamoyo. We hebben drie hele leuke huisjes aan het strand.

We gingen even naar het strand voor de zee. We gingen iets drinken bij de bar. Toen werden we helemaal lekgestoken door de muggen.

Toen kwam Ire, de kapitein van de dhow en er waren nog twee mannen. Toen gingen we eten pasta carbonara, pasta bolognese , red snapper en Kebab, een soort sate.

Toen gingen we naar bed.

Echt de laatste gamedrive....

Frank vertelt:
Om 6.30 wordt ik wakker van een geluidje naast onze tent. Karin is ook al wakker en we luisteren wat er gebeurd. Het lijkt of er een beest naast de tent staat. We wachten af. Stil schuif ik het gordijn opzij en zie een Groene Meerkat (klein aapje) rond scharrelen. Daarnaast staat recht voor mijn neus een DikDik-antilope. Dit is een kleine antilope (4 kg) met een lief kopje met grote ogen en een lange neus. (Willem wil er een voor thuis, zo lief zijn ze). Waarschijnlijk heeft hij mij gehoord want hij draait zich om en sprint weer terug de bosjes in. Ook de aap is verder gelopen en uit zicht.

We blijven nog even in bed liggen luisteren naar de kakafonie van geluiden die alle vogels rond om onze tent maken. We zitten echt midden in de wildernis!!! Om 7 uur ga ik de meiden wekken in hun bungalowtje. Ze hebben redelijk geslapen. Doris had 2 keer een bloedneus waar ze de hulp van Pleun nodig had. 's Nachts is er geen stroom en voordat je de zaklamp aan hebt ben je wel even verder. Dit ging dus niet echt geweldig.

Ontbijt was netjes verzorgd met een Big Mama die de eieren en pancakes stond te bakken. Nog even kort van het uitzicht op de Tarangire rivier genieten en dan weer de Land Rover in voor de laatste game drive van de vakantie. We moeten om 11 uur het park verlaten en hebben dus een paar uurtjes om de laatste dieren te spotten.

Natuurlijk zien we weer zebra's, Gnoe's en Pumba's. Voor Eric de laatste Struiskuikens en de oe's en ah's zijn niet van de lucht als we een olifantenkudde zien met een groot aantal mini fantjes. We staan wel een kwartiertje te kijken hoe ze ravotten en rond dollen. Schattig is een veel gehoorde kreet van de meiden. Daarna nog even rond gereden over binnen weggetjes om de meet zeldzame dieren te spotten maar helaas.

Daarna terug naar de ingang van Tarangire National Park om door te reizen naar Arusha. Dat was het safari avontuur. Maar er wordt niet gemopperd. We hebben nl nog 1,5 week te gaan waar in we lekker kunnen bijkomen.

Om ongeveer 13 uur komen we aan in de Karama Lodge waar we gaan slapen in houten huisjes die op palen tegen de berg zijn gebouwd. Ziet er erg leuk en knus uit. We heben honger en gaan eerst naar het restaurant voor de lunch. De keuze valt op de Triple Sandwich (2x), de Tuna salade (4x) en voor Do een Chicken Wrap. Het water loopt ons in de mond. Helaas is de logistiek in de keuken niet optimaal want we moeten bijna een uur wachten voor het klaar is. Nu begrijp ik waarom de luch tussen 12 en 17 uur gebruikt kan worden!!

Nadat we erg smakelijk gegeten hebben vleien we ons neer aan het zwembad om te ontspannen. Pleun en Doris kijken een filmpie op de Ipad en de rest pakt een boekie. Het water is erg koud (en zout) maar Puck en ik gaan er toch even in. Hierna allemaal even douchen en opfrissen waarna we om 18 uur in de lounge verzamelen voor een drankje. De standaard Killie (Kilimanjaro bier, halve liter) voor Eric en mijzelf, wit wijntje voor Willen en Karin en een Fanta Orange voor de dames. Nog even gepest en het diner uit gezocht. We gaan voor de uiensoep (behalve Eric die een kippesalade neemt) en de gebakken visfilet. Erg lekker en om 21 uur valt ons Puckie weer om van de slaap en besluiten we allemaal ons bedje op te zoeken. We moeten nl om 6 uur op voor de reis van Arusha naar Bagamoyo.